Groei
Ik heb een grote passie voor theater. Er is voor mij
niets mooier dan een mooie voorstelling zien en als ik de kans krijg ook
spelen. Ik hou van een breed scala van podiumkunst en of het nou Shakespeare is,
muziek of modern ballet, ik hou ervan.
Het is zaterdag en de mooie wolkenluchten lokken mij naar
buiten met mijn camera. In het nieuwe centrum van mijn woonplaats Spijkenisse
groeit, niet ver van mijn huis een nieuw theater.
Elke dag als ik er langs rij lonkt het bouwwerk naar mij en ik glimlach terug.
Vandaag wandel ik met mijn camera met een grote boog om
de bouwplaats van ons theater in wording. Er is veel commentaar over de bouw in
deze tijd van recessie en krimp. Maar de plannen waren al gemaakt voordat de
crisis begon en de plannen stoppen had nog meer geld gekost.
De ligging heeft ook veel stof doen opwaaien. Maar hoe je
het ook went of keert, als zo’n enorm bouwwerk eenmaal staat kun je het niet
meer verplaatsen en dan moet je er mee leven. Het is aanwezig en je kunt er
niet overheen kijken. De vorm is buitengewoon en de moderne vormgeving vind ik
uiteindelijk prachtig.
Ik heb het ook al binnen bekeken en echt dan ben je trots
op de gewaagde beslissingen die door de gemeente zijn genomen. Het commentaar
zal stilvallen bij het zien van de nieuwe theater zalen. Ja, zalen er is
namelijk een grote en een kleine zaal.
Mijn camera klinkt de een na de andere foto, dat is het
mooie van een digitale camera.
Naast het theater komt een enorme waterpartij. Die is nu
nog niet volledig zichtbaar omdat pas de helft is uitgegraven in verband met de
bouw. Tijdens mijn wandeling staat daar ineens een blijkbaar uit het water geviste
fiets die bij een boom is neergezet. Inmiddels helemaal opgedroogd, maar gek
genoeg zie ik er kleine mosseltjes aan hangen.
Mosselen? Ik loop met vraagtekens in mijn hoofd verder,
want hoe komen die mosselen in die waterplas. Er is geen open verbinding naar de Maas.
Mijn moeder van 88 is ook een trouwe bezoeker van het
theater en jaren geleden toen de oude, vertrouwde Stoep met pijn in ons hart werd
gesloopt en wij een tijdelijk theater kregen, zei mijn moeder: “Dat nieuwe
theater, zou ik dat nog meemaken?” en samen hebben wij nu mooie voorstellingen
uitgekozen voor het nieuwe theaterseizoen en ik hoop dat ze daar het hele seizoen nog met volle
teugen van kan genieten.
Ik loop verder mijn rondje theater en zie dat er rondom
het theater al het een en ander is geruimd. Terwijl het onkruid de hekken
siert, de zon schijnt en er nog volop, ook in het weekend, gewerkt wordt aan
onze nieuwe aanwinst klik ik door en zie zelfs het mooie van het bouwafval.
Het dorp aan de Maas is gegroeid en onherkenbaar
veranderd. Ik woon nu ruim negen jaar in het centrum van de steeds maar
moderner wordende stad, ruim negen jaar wordt er rondom mijn huis gesloopt en
gebouwd. Het ene na het andere architectonisch bouwwerk verschijnt aan de
horizon. Maar wat zal ik blij zijn als het bouwen eindelijk achter de rug is.
Rotterdam heeft het, maar Spijkenisse mag inmiddels ook
gezien worden.
Doordenker:
Alles heeft zijn schoonheid, maar niet iedereen ziet
haar.
Blog in het Spotlight:
Het Cultureel Jongeren Paspoort geeft jongeren de kans om
tegen gereduceerde prijzen theater te bezoeken. Het is dus absoluut de moeite
waard om een CJP-pas aan te vragen. Als je het CJP blog volgt dan ben je
altijd op de hoogte van alle culturele nieuwtjes.
Op de site van Piet Hagenaars (Cultuurnetwerk Nederland) kun je lezen wat de kracht is van jeugdtheaterscholen.
Liefs
Happy Earl Grey
©Happy Earl Grey
U kunt mijn Blog blijvend volgen
door rechts op de link
"Volgen" te klikken.
Een reactie op mijn Blog stel ik zeer op
prijs.
