zondag 26 november 2017

254 Zoet





Het is zaterdagochtend, aan de hemel tel ik ontelbaar veel tinten grijs, het is nog donker ik heb een hekel aan die donkere dagen van november en december. Ik maak mijn ontbijt klaar en overdenk de week, waarin opmerkelijke ontdekkingen zaten.

Als ik die ochtend de laptop open is het al wat lichter buiten en het grijs maakt plaats voor blauw, nog geen streep loos blauw, maar de zon komt door en het lijkt een mooie dag te worden. Straks trotseer ik de kou en ga ik genieten van de zon, althans dat dacht ik op dat moment, maar dat zou anders lopen die dag.


Abdij Rolduc


Ik was even in Zuid-Limburg, een prachtige provincie die altijd wat on-Nederlands overkomt bij ons westerlingen. De kleurige bomen staken bont af tegen de Limburgse heuvels. Zoveel kleuren passen er niet eens op een palet en als dat wel mogelijk zou zijn, dan zouden mensenhanden nooit zoveel tinten kunnen mengen. Elk jaar verwonder ik me weer over de herfst. Het is prachtig, maar toch blijf ik een lentekind.

’t Het is een vreemdeling zeker die verdwaalt is zeker.

Deze westerling uit Zuid-Holland met Zeeuwse roots was deze week ook in het Noord-Hollandse Amsterdam. En je zou op het eerste gezicht niet vermoeden dat die twee plaatsen in Noord en Zuid Nederland, iets gemeen kunnen hebben met elkaar, maar er zijn wel degelijk raakvlakken.

Wie zoet is krijgt lekkers, in een of andere hoek.


Abdijkerk Rolduc, Zuid-Limburg


In Limburg bezocht ik Abdij Rolduc (klik) , ik had er nooit eerder van gehoord, maar het was een fabelachtig mooie plek. Ik bezocht er een winterfair, maar het complex maakte meer indruk op mij, dan de winterfair zelf. In eerste instantie oogde het gehele complex sober, maar de verrassing zat aan de binnenkant

De Abdij werd al in het jaar 1104 gebouwd en de huidige abdijkerk stamt nog uit de beginperiode van de abdij. Door de eeuwen heen is er veel verwoest, her gebouwd en gerestaureerd. Maar het meest opmerkelijk is de restauratie in 1853 en van 1891 tot 1902 die in handen was van de in Roermondse architect Pierre Cuypers. Het laatgotische priesterkoor werd afgebroken en vervangen door een reconstructie van het oorspronkelijke Romaanse koor. Het gehele interieur werd rond 1900 voorzien van prachtige wandschilderingen, door de Akense kanunnik M. Goebels. Het interieur van de abdijkerk van Rolduc kwam mij direct bekend voor, de gewelfde plafonds en de wandschilderingen waren weliswaar versierd met religieuze afbeeldingen, maar de stijl was mij bekend.


Abdijkerk Rolduc, Zuid Limburg


Pierre Cuypers (klik) zijn naam wordt vaak in een adem genoemd met het Rijksmuseum (1876-1885) en het Centraal Station (1881-1889) in Amsterdam. Maar hij was in de eerste plaats een architect van kerken. Wist je trouwens dat hij de eerste Nederlandse architect was sinds eeuwen die het aandurfde gemetselde gewelven toe te passen.

Voor de tweede keer in korte tijd, was ik deze week in het Rijksmuseum (klik) in Amsterdam. Het Rijksmuseum is in tegenstelling tot de somberheid aan de buitenkant van de abdijkerk in Rolduc, ook een pareltje aan de buitenkant. Ik werd weer geraakt door de schoonheid van het gebouw, met dank aan Pierre Cuypers, dacht ik er deze keer achteraan. Natuurlijk liep ik langs de kunstschatten van het Rijks, die ik ook deze keer niet allemaal zag, er is te veel voor een dag. Maar het is voor mij meer nog de verpakking, het imposante gebouw, het Rijksmuseum dat mij nog het meest fascineert.


Rijksmuseum, Amsterdam


Teruglopend naar het Centraal Station in Amsterdam (klik) , bekeek ik het station van Cuypers weer met andere ogen. In het Centraal Station zit de schoonheid nog wel aan de buitenkant, maar daar is de schoonheid vanbinnen ver te zoeken.

Schoonheid is er in veel facetten. De drie genoemde gebouwen leerden mij deze week dat schoonheid niets zegt over ware schoonheid. Mooi aan de buitenkant zegt niets, mooi aan de binnenkant zegt ook niets en of 100% schoonheid werkelijk bestaat, daar zet ik mijn vraagtekens bij. Je vindt iets mooi of niet, karakter en uitstraling maken er iets unieks van.


Rijksmuseum, Amsterdam


Het is zaterdag, als een zoet kind met nieuw speelgoed, vergeet ik alles om mij heen tijdens het schrijven. Als ik op de klok kijk is het lunchtijd en ik denk: Wie zoet is krijgt lekkers en ik maak even wat te eten klaar. Ik moet nog boodschappen doen, er zijn uren verstreken, de zon is verdwenen en buiten is de hoofdkleur weer grijs. Eenmaal op pad, loop ik een winterse hagelbui tegemoet, een paraplu ben ik vergeten en de witte spikkels smelten in mijn haar. Maar dat kan mij niet deren, er wordt al genoeg geklaagd in de wereld.

Klagers voeden de massafrustratie al genoeg via de sociaalmedia. Het heeft iets zieligs en veroorzaakt haatdragende, angstige zwartgalligheid en is ook nog eens bloeddruk verhogend. Bitter is alleen goed als het om chocolade gaat en bovendien heeft bittere chocolade (klik) een bloeddrukverlagende werking.


Centraal Station, Amsterdam


Drijfnat kom ik thuis met mijn boodschappen, ik zet de verwarming iets hoger en ruim de boodschappen op. Op de radio hoor ik: Sinterklaas wie kent hem niet, ik zing even mee en ik nestel me tevreden met een dampende kop thee en pepernoten op de bank. De wind waait door de bomen en ik denk…

Makkers staakt a.u.b. uw wild geraas.



Wat staat er bovenaan je verlanglijstje?



Doordenker:

Warme mensen zetten niemand in de kou.


Schoonheid, karakter en uitstraling


In het Spotlight:


Geen traditionele kerstmarkt maar een volledige kerstbeleving, lees ik op de site. Kerstwereld Rolduc wordt drie weekenden lang in december georganiseerd de markt telt zestig kraampjes en in de kerk zingen verschillende koren uit de omgeving. Het is van hieruit niet naast de deur, maar als je toch in de buurt bent een bezoek waard.


Anne M.G. Schmidt heeft ons ook heel veel historisch erfgoed nagelaten, wie is er niet mee opgegroeid. Dikkertje Dap is verfilmd en dat lijkt mij een geweldig leuke familiefilm voor een grijze november dag. De film is nu te zien in verschillende bioscopen.


Van 8 december t/m 7 januari strijkt het IJsvrij Park Festival neer in Het Park in Rotterdam. Naast een schaatsbaan is er muziek, dans en theater. En natuurlijk is dit intieme festival helemaal in wintersfeer met lampjes en vuurkorven.





Blijf positief, geniet van het leven en deel je geluk.

Liefs,

Elly Embregts

©Happy Earl Grey

zondag 19 november 2017

253 Potpourri





De afgelopen week zat ik al aan het begin van de week achter mijn toetsenbord en dat is niet zoals ik gewoonlijk schrijf. Buiten het gebruikelijke ritme om schrijven is vreemd, want over het algemeen overdenk ik de week en schrijf daarover, nu waren er pas een paar dagen verstreken.

Maar dan nog draait de aarde om zijn as, gewoon zoals gebruikelijk.

Emoties wisselen elkaar af, net zoals commentaar en complimenten, het leven is een medley aan levensliederen.  Een smartlap is er niets bij, het ene moment is alles rozengeur en maneschijn en het andere moment is er dood en verdriet. In een week kan het hele palet aan kleuren langskomen. That’s live (klik) en daar veranderd niemand iets aan.


Het leven, een medley aan levensliederen


Sommige gebeurtenissen doen je ineens beseffen hoe betrekkelijk alles is. Misschien zouden we ons daar eens wat meer bewust van moeten zijn. Niemand weet hoe laat het is (klik) en dat is maar goed ook.

Als kind huppelen we gelukkig in de lentezon de toekomst tegemoet en in de zomer van ons bestaan ligt er nog een lang leven voor ons. Maar in de “Mallemolen van het Leven” (klik) draaien we allemaal een rondje mee en pas in de herfst van ons bestaan beseffen we hoe kort het leven is.


Oliebollen en appelbeignets, jeugdsentiment


Is dit nu later (klik) en is dit waar je als kind naartoe wil groeien.

Herinneringen worden gevoed door onze zintuigen en geur is het meest belangrijkst. Lopend op straat ruik ik de geur van gist, rozijnen en suiker. Plotseling brengt het mij een beeld van vroeger, ben ik even het kind dat wacht tot die allereerste oliebol uit de pan komt en ik mag proeven van mijn moeders bakkunst. Er zijn al heel wat jaren verstrekken, maar het staat mij nog helder voor ogen. Dagdromend loop ik langs de bakker die op dat moment de oliebollen bruin bakt. Die geur is nog net zo zuiver als de herinnering aan toen.

Memory’s (klik) je zou er melancholisch van worden, maar daar laat ik me niet door meeslepen.


De geur van warme winterse avonden


Naast een potpourri aan liedjes die ik jullie deze keer voorschotel, probeer ik deze keer ook een potpourri aan geuren in huis te beschrijven. Naast mij een kop dampende Earl Grey thee met de geur van de bergamotplant. Op de schaal naast mij geurige sinaasappels, gemaakt van gewone sinaasappelen waar ik kruidnagels in heb geprikt. En op het vuur pruttelt mijn befaamde appelmoes van goudrenetten, gekruid met kaneel, kardemom en gember. Mijn huis ruikt naar een warme winteravond en met wat eucalyptus in de vaas zelfs al naar een vleugje kerst.


Kaarten van Maartje van Noort


Naast die heerlijke geuren, is de rust en ruimte die ik na al het klussen in huis heb gecreëerd, voelbaar. En hoewel er nog steeds wat puntjes op de i gezet moeten worden, ben ik al zeer tevreden over het resultaat. Deze week heb ik nog wat mooie aankopen gedaan bij World of Wouda (klik) en die hebben inmiddels ook een plekje gekregen.

Ik heb tegen die grote klus opgezien, maar wat ben ik blij dat ik het niet verder heb uitgesteld en mijn schouders eronder heb gezet.


Een pakje van World of Wouda is al een feest


Het leven geeft een potpourri aan herinneringen en dwalend door mooie liedjes voor deze blog kom ik, “Voor jou” (klik) tegen, een prachtige tekst, gezongen door Marco Borsato. Ik denk weer aan mijn moeder en hoor in gedachten haar stem, haar laatste woorden kunnen mij nog steeds ontroeren. Wij zongen altijd uit volle borst samen in de auto en “Niemand weet”(klik) wat wij toen samen deelden.

Niemand weet hoe laat het is en als de tijd je dreigt in te halen, is het te laat voor wat je altijd nog had willen doen. Stel nooit uit, leef je leven als het allerlaatste uur.



Vier het leven om je heen
Hang de slingers op en dans met iedereen
Het leven is te kort
Ja, en alleen is maar alleen
Dus deel je hart met iedereen
Hier om je heen
Wees niet alleen


De appeltjes van oranje


Ik heb geleerd dat het leven te mooi is om in een hoekje te blijven zitten, terugkijkend hebben de dalen in mijn leven mij veel geleerd. Morgen kan alles anders zijn en niets ter wereld kan die wetenschap ondermijnen.


Welk lied zou jij nog aan mijn potpourri willen toevoegen?


De potpourri op een rij:

That’s live - Frank Sinatra
Niemand weet hoe laat het is - Youp van ’t Hek
De Mallemolen van het leven - Heddy Lester
Is dit nu later - Stef Bos                                 
Memory ’s - Barbara Streisand
Voor jou - Marco Borsato
Niemand weet - Marco Borsato
Droom, durf, doe en deel - Marco Borsato



Doordenker:

Wanneer de bladeren vallen, vinden ze een plek aan de wortels.





 De bladeren vallen

In het Spotlight:


De film Loving Vincent zag ik deze week, een bijzondere ervaring ook omdat de film de allereerste geschilderde film is. Ruim 125 kunstenaars werkten aan deze film. Thuis keek ik naar de Making of Loving Vincent (klik) en heb nog meer respect voor de makers van deze bijzondere film gekregen. De film is nog in verschillende theaters te zien.


In de komende 3 jaar gaat de Coolsingel op de schop en zal deze veranderen in een moderne stadsboulevard met veel groen, in de toekomst kun je er flaneren, winkelen en ontspannen. Dit nieuwe hoofdstuk in de bewogen geschiedenis van deze straat is voor Museum Rotterdam aanleiding om een grootse tentoonstelling over de Coolsingel te organiseren. Want als er één straat het verhaal van Rotterdam en zijn inwoners kan vertellen, dan is dat de Coolsingel.
De tentoonstelling Coolsingel is tot 8 april 2018 e zien in Museum Rotterdam.


Van 8 december t/m 7 januari strijkt het IJsvrij Park Festival neer in Het Park in Rotterdam. Naast een schaatsbaan is er muziek, dans en theater. En natuurlijk is dit intieme festival helemaal in wintersfeer met lampjes en vuurkorven.





Blijf positief, geniet van het leven en deel je geluk.

Liefs,

Elly Embregts

©Happy Earl Grey

zondag 12 november 2017

252 Story






Als ik naar buiten stap grijpt de koude wind mij bij de strot. De zon schijnt en ik voel de novembermaand tot in mijn botten. Maar het is de tegenwind die de vlieger doet stijgen en juist bij grijs weer is er behoefte aan humor en luchtigheid. Die middag zoek ik de Italiaanse zon op, gewoon in mijn geboortestad Rotterdam.

Ik ben zoals jullie waarschijnlijk wel weten een liefhebber van theater en film en een van mijn meest favoriete acteurs is Gijs Naber. De emotionele scene waarin “Storm” (de rol die Gijs Naber speelde in Penoza) werd neergeschoten zal geen enkele Penoza-fan meer vergeten. De succesvolle serie is inmiddels na vijf seizoenen afgelopen en dat was wel even afkicken.


Er kan altijd iemand aan je deur kloppen en dan krijgt het verhaal een andere wending


Gelukkig is zo’n serie fictie en leeft mijn held, GijsNaber (klik) gewoon verder op het witte doek en naar ik hoop ook weer in theater.

In de film Tulipani, die nu draait in diverse bioscopen, speelt Gijs Naber de rol van Gauke, een zompige Zeeuwse boerenzoon, een reus van een lompe kerel. Het is een bijzonder sprookjesachtige film over liefde en eer. Regisseur Mike van Diem, die al eerder een Oscar won met de film Karakter, heeft met deze film een fabelachtig mooie film geproduceerd.

Tulipani (klik) ging in Nederland in première tijdens het Nederlands Filmfestivals, maar was daarvoor al in Canada succesvol ontvangen. Het is een heerlijke bloemrijke film vol humor en Italiaanse warmte, al vanaf de eerste minuten nemen de beelden je mee in het verhaal, een “sterk” verhaal dat door de jaren heen is aangedikt, in de zaal werd smakelijk gelachen. Een film over cultuurverschillen en een verhaal over goed en kwaad.


Italiaanse toestanden


De film begint met de Canadese Anna, die met de Tupperware trommel van haar moeder afreist naar Italië en terechtkomt in een klein, temperamentvol dorp.

Ik zal niet alles verklappen, maar zoals in elk sprookje is er een held en een schurk.  De Canadese Anna bewandeld met recht, het tuinpad van haar vader, die ze nooit heeft gekend. Wonderlijk genoeg begint het verhaal van haar vader in Nederland tijdens de watersnoodramp van het jaar 1953 in Zeeland. Het enige dat hij nog heeft gered tijdens die ramp is de fiets van zijn vader. Hij besluit Nederland de rug toe te keren en ergens anders zijn geluk te zoeken.

Echte sprookjes zijn van oorsprong overgeleverde volksverhalen vol van magie en fantasie, maar bevatten vaak ook diepere wijsheden. Hoewel het misschien niet zo bedoeld is heeft deze film ook wel een diepere lading. Anna blijkt aan het eind van de film meer karakter van haar vader te hebben dan ze ooit had verwacht, hoewel ze hem zelf nooit heeft gekend.


Het tuinpad van een vader


Ook al is dat niet zo’n prettige gedachten voor sommige mensen, we hebben meer van onze ouders in ons dan we vaak beseffen. Zeker naarmate ik ouder word denk ik vaak als ik ergens mee bezig ben, nu ben ik net mijn vader of mijn moeder. Het is onzichtbaar maar diep in ons zit altijd nog, bij wijze van spreken “het tuinpad van mijn vader” verborgen.

Mijn streepjescode bevat ook de streepjes van mijn beide ouders, maar ook die van eerdere generaties en toch ben ik uniek. Ik had heel fijne ouders, maar wat als je ouders niet zo prettig waren. Dan nog draag je hun erfenis, wat moet het dan een schokkende ontdekking zijn als je ineens denkt, nu ben ik net mijn vader of moeder. Ook al zou je alles anders willen doen, je genen kun je onmogelijk verandering.

Gelukkig viert mijn eigen ik de boventoon en blijf ik vooral mijzelf.


Tulipani, ik zal het nooit meer vergeten


Ik zag de film Tulipani op een grijze novemberdag en op de terugweg stortregende het. Maar mijn hart was nog verwarmd door het Italiaanse temperament van die middag en de tulpen in de film kleurden de dag. Het werd al vroeg donker buiten en dikke regendruppels kletterden tegen de ramen en ik zocht in mijn Italiaanse vakantiefoto’s kiekjes voor de collages. Het bleef die dag nog een lang zomers in mijn hoofd.

Vandaag is code oranje afgegeven door het KNMI, het is een mooie dag om het thuis gezellig te maken. Het huis ruikt naar kruidige gerechten en naast mijn laptop staat een dampende kop Earl Grey thee met speculaas.


Elk huisje heeft zijn kruisje en ieder zijn verhaal


Ik bekeek de trailer van Oh Baby (klik) , een nieuwe film waarin Gijs Naber ook belangrijke rol heeft. In de film blijkt hij onverwachts vader te zijn. Deze film is de allereerste film onder regie van Thomas Acda. De recensies zijn niet heel erg lovend. Maar ik ben altijd van mening dat de enige recensie die ik geloof, mijn eigen recensie is. Maar dan moet de film: Oh Baby, wel heel erg goed zijn, om boven het niveau van Tulipani uit te komen.

Waar ik zeker ook naar uit kijk, is de historische Vikingfilm Redbad (klik) die in 2018 in de bioscoop te zien zal zijn. Daarin het verhaal over Radboud, in het Fries “Redbad”, Koning der Friezen. Gijs Naber speelt daarin de hoofdrol, de cast en de filmpjes van de opnames, die op dit moment op verschillende plaatsten in Nederland worden opgenomen zien er veel belovend uit.

Welke story er ook verteld wordt, het is maar met welke ogen je kijkt. Elk leven kent zijn eigen story, in elk mens zit een mooi, dramatisch of romantisch sprookje.


Geef kleur aan november


Echte sprookjes zijn van oorsprong overgeleverde volksverhalen, maar bevatten vaak ook diepere wijsheden. Verhalen worden door de jaren heen aangedikt en verdraaid, maar in de kern blijven de verhalen een DNA te bevatten. Het is een beetje als een oude soep-commercial: Een beetje van jezelf en een beetje van…

Mijn thee is inmiddels afgekoeld, ik schenk nog wat bij en kruip op de bank met mijn digitale bibliotheek en lees verder in een heerlijk boek. De Japanse Minnaar van Isabel Allende (klik)  , een prachtig verhaal om in weg te dromen.

Ik zet vandaag de krullen in mijn dag, eenvoudig door tevreden te zijn.



Welke kleur heeft jou DNA?



Doordenker:

Wie tevreden is met weinig bezit veel.


Een verhaal is in elk klein hoekje


In het Spotlight:


Ik ben een liefhebber van filmhuisfilms en mijn favoriete bioscoop is Lantaren Venster in Rotterdam. Gek genoeg kom ik nog steeds mensen tegen die denken bij het noemen van Lantaren Venster aan de oude locatie in de Gouvernestraat.
Maar sinds 2010 is dit prachtige filmhuis en jazz-theater gevestigd aan de Otto Reuchlinweg 996 te Rotterdam, een prachtige locatie nabij Hotel New York.

Filmtips:


De eerste compleet geschilderde speelfilm ter wereld. Loving Vincent is een uniek project over het leven en de mysterieuze dood van Vincent van Gogh. Er werd met meer dan 125 kunstenaars aan deze film gewerkt in dezelfde techniek als Van Gogh hanteerden.


Een veelbelovend verhaal over twee gescheiden zestigers die elkaar na vele jaren terugzien als hun veertigjarige zoon plotseling komt te overlijden.


Draait inmiddels al voor de 55e week en veranderd je kijk op het leven. Deze film zag ik inmiddels al twee keer, een fascinerende film, die je eigenlijk gezien moet hebben.





Blijf positief, geniet van het leven en deel je geluk.

Liefs,

Elly Embregts

©Happy Earl Grey

zondag 5 november 2017

251 Gewichtig





De grootste klussen in huis zijn gedaan, met de nasleep ben ik nog bezig, eigenlijk zat daar deze week een beetje de klad in. Maar mijn humeur heeft daar niet onder te lijden. Hoewel het wel weer tijd wordt om iets te ondernemen buitenshuis.

De Quote 500 kwam deze week uit, met daarin alles over de rijkste mensen van Nederland. Het was in het nieuws en in de actualiteitenprogramma’s en misschien ben ik niet helemaal goed, maar mij interesseert dat totaal niet. Wat heb je eraan en wat moet ik ermee?

Maar eigenlijk zou ik weleens willen weten wie er zo’n soort blad koopt en waarom.


Vergeet niet waar we vandaan zijn gekomen


De rijkste van Nederland zijn, maakt dat je leven waardevoller. Je kunt heel gewichtig doen met wat je hebt aan bezit en geld, maar als bezit en geld je leven bepalen en je zover afdwaalt van wie je werkelijk bent, wat heb je dan aan die rijkdom. Feit is dat we allemaal in ons nakie op de wereld komen en uiteindelijk afgetakeld en (als je pech hebt) in een luier eindigen. In de basis zijn we allemaal gelijk, maar als je vergeet waar je vandaan komt, ben je naar mijn mening zo arm als een luis, hoe rijk je ook bent.

Geld is een middel om het leven gemakkelijker te maken, maar zelfs daar zet ik vraagtekens bij. Want als je de top kost wat kost bereikt en uiteindelijk boven op die berg met geld staat, helemaal alleen, hoe rijk ben je dan. Geld maakt niet gelukkig, daar ben ik van overtuigd.


Hergebruiken is ook een optie


Ik zag deze week het programma: De Wandeling (klik) , waarin Joris Linssen tijdens een wandeling in gesprek gaat met iemand, deze keer was dat met Leidy Zijlstra. Ik heb grote bewondering voor Joris Linssen, die de kracht heeft om diepgaande gesprekken met mensen te voeren, volledig vanuit zijn hart en met belangstelling voor de mens tegenover hem. Die gave kun je nergens kopen en als je die gave hebt dan mag je wat mij betreft gewichtig doen, dan ben je schatrijk.

Een aantal jaren geleden betrapte mij erop dat ik iemand bij een eerste kennismaking al direct in een vakje zette, geheel tegen mijn principe in. Tijdens dat eerste gesprek was het hoofdonderwerp uitsluitend zijn bezit, er was geen enkel signaal dat er ook maar enige belangstelling was voor de mensen tegenover hem, aan wie hij leiding moest geven. Mijn gevoel ging niet voorbij en met dikdoenerij kun je mij niet kopen.


Neuzen krijg je nooit dezelfde kant op


Een fijn mens bezit empathie voor de medemens en aan belangstelling voor de ander hangt geen prijskaartje.

De Tiny Houses zijn in opkomst, ook in Nederland krijgt die stroming steeds meer aandacht, er is zelfs een Tiny House-stichting (klik) . In ons kleine rijke landje, waarin de meeste mensen het goed hebben, verlangen we dus ook steeds meer naar een eenvoudig leven.

Langzaam komt er een beweging op gang, een bewustere samenleving met oog voor milieu, gezonder eten en eenvoudig wonen. Natuurlijk krijg je nooit alle neuzen dezelfde kant op, maar aan struisvogelpolitiek heb je niet veel als we beter voor onszelf, de natuur en de aarde willen zorgen.


Struisvogelpolitiek is geen optie


Verandering kun je in het klein zelf te weeg brengen en dat heb ik zeker de afgelopen tijd met ruimen wel gemerkt. Er is hier heel veel overbodigs de deur uitgegaan en ik heb eigenlijk nog niets gemist. Maar het doet ook iets met je, het geeft ruimte en daarmee bedoel ik niet de ruimte in huis, maar zeker ook ruimte in mijn “bovenkamer”, mijn hoofd. Het is even een omslag, maar als de knop eenmaal om is dan koop je ook anders in tijdens het boodschappen doen.

Uiteindelijk zit de verandering die je zoekt altijd in jezelf. Dus ik zou zeggen, zoek niet verder, maar ga aan de slag.

Een mens heeft als individu niet zoveel nodig, het is de wereld om ons heen, de verleiding die een gevarenzone vormen en juist door die verleiding groeit elk jaar het aantal miljonairs in Nederland, de consument betaald de rekening.


Wat leefden we eenvoudig toen


Misschien moeten de makers van de Quote 500 eens een jaarlijkse lijst van de meest arme mensen in Nederland aanleggen en daarmee de rijkste van ons land uitdagen om dat percentage te verlagen. Maar helaas zal dat een onmogelijke taak blijken voor de redactie van de Quote, want de armste van het land doen daar niet zo gewichtig over.

We moeten meer nee gaan zeggen en dat is niet eenvoudig. Maar ik ben ervan overtuigd dat nee zeggen tegen de huidige consumptiemaatschappij eenvoudig is aan te leren.

In 1976 schreven van Kooten en de Bie de Nee-reggae (klik hier voor de clip) , we hebben er blijkbaar toen niet veel van geleerd. Maar misschien is de tijd er nu wel rijp voor, de tekst is nog steeds relevant, misschien leren we er nu nog wat van.

Refrein:

Nee, nee, nee, zeg eens nee
Hardop nee, valt niet mee
Want je bent gewent hardop ja te knikken
En gedwee je nee in te slikken
Zeg ‘ns nee. Ik doe niet mee


We moeten de weg terugvinden naar een vriendelijker, eenvoudiger leven. Door meer nee te zeggen tegen de verleidingen om ons heen, te ont spullen en te consuminderen.  Omarm die verandering. Volhouden is de volgende stap, maar ook die hindernis is met een dosis goede wil te nemen.


Grootmoeders appeltaart eenvoudig de lekkerste


Het leven is als een appeltaart, die is het lekkerst zoals grootmoeder hem maakte, eenvoudig en simpel met basis ingrediënten, heel gewoon zonder poespas.


Leer anders te kijken, kijk niet naar bezit, maar naar hoe iemand in het leven staat. Juist een positieve levenshouding kan de wereld zonniger maken, ook als er tegenslagen zijn.


Maak van zorgen een werkwoord en zorg goed voor jezelf en de mensen om je heen.


Ben jij al op de goede weg?

  
Doordenker:


Je kunt de waarheid nooit de rug toekeren.


De bladeren vallen, de natuur veranderd mee


In het Spotlight:


In het Noorse kerkje in Rotterdam is jaarlijks een Noorse Kerstmarkt en dat is zeker eens een bezoek waard. Deze markt wordt gehouden van donderdag 9 t/m zondag 12 november 2017.

In de Deense Zeemanskerk in Rotterdam wordt de week daarna, van vrijdag 17 t/m zondag 19 november 2017 een markt gehouden waar Deense producten en design te koop zal zijn.

De Finse Zeemans markt wordt gehouden in het Finse Huis in Rotterdam op van vrijdag 17 t/m zondag 19 november en op vrijdag 24 t/m zondag 26 november 2017. Daar vind je Finse en IJslandse lekkernijen, producten en design.

Kijk op de site naar de adressen en tijden.





Blijf positief, geniet van het leven en deel je geluk.

Liefs,

Elly Embregts

©Happy Earl Grey